De rosse woelmuis kan tot maanden oud worden in het wil en tot maanden in gevangenschap. Jonge dieren eten minder zaden dan oudere dieren. De kleine rosse woelmuis legt nesten en ondergrondse holen aan. Het nest, bestaande uit gras en mos, is meestal te vinden tussen boomwortels of stenen en in struiken of boomholten. Het is de kleinste Europese woelmuissoort en komt vrij algemeen voor, hoewel in Nederland de meest zeldzaamste onder de woelmuizen.
Verwarring met andere woelmuizen kan optreden. In tegenstelling tot de bosmuis, heeft de rosse woelmuis een gezet postuur. Ook heeft hij een rodere vacht. Zijn buikvacht is grijs en zijn oren zijn groter.
Zo is de ook in Nederland veel voorkomende rosse woelmuis (Myodes glareolus) de drager van het puumalavirus. In het najaar en de winter neemt het aantal woelmuizen toe en komt de muis ook in tuinen en schuren van huizen die dichtbij bossen of parken zijn gelegen. Ik zeg familie omdat een woelmuis praktisch nooit in z’n ééntje een tuin overhoop haalt. Met hun gegraaf, gewroet en geknaag kunnen ze een flinke ravage aanrichten.
Hij heeft een rodere vacht en grotere oren dan de veldmuis. Ze hebben veel weg van woelratten maar zijn kleiner. Woelmuis = Microtinae en Pitymys.
Een rosse woelmuis daarentegen is rossig-bruin, met een grijze buik. Oren die half in de vacht zitten, een relatief korte staart en een behoorlijke stompe kop. Twee jaar geleden zaten onze katten dit snoesje achterna, waardoor het letterlijk tegen de muren opliep en zich achter de regenpijp ging verschuilen.
Er woont een muis in mijn composthoop en die muis die woont daar pas. Noem ik haar Charlotte of moet het zijn Bas? In Nederland komt het meer onschuldige puumulavirus voor, eveneens een variant van het hantavirus.
Het virus wordt overgedragen door rosse woelmuizen. Het puumulavirus kan zorgen voor griepachtige klachten. In zeldzame gevallen treden ook nierklachten op. Onder de woelmuizen rekenen we verschillende soorten: ondergronds levende, schadelijke muizen.
Het door de huismussen en mezen gemorste zaad werd door de rosse woelmuis met smaak verorbert. Gefilmd door Andries Dijkstra. Rosse woelmuizen zijn eerder klimmers dan gravers. Toch bouwen ze hun nest meestal in een hol onder de grond. Ze zijn niet bang en laten zich gemakkelijk zien.
Ze leven dan ook meer bovengronds en meer overdag dan andere woelmuizen. Het menu van de rosse woelmuis bestaat vooral uit grassen, zaden en vruchten. Die bleef netjes poseren voor mij. Donkere wolken boven de Kollenberg, Sittard. Voor mij vele geniet momentjes … en voor jullie een indruk van mijn directe omgeving.
Sommige rosse woelmuizen zijn bleek zandkleurig. Bij jonge dieren is de vacht veel grijzer van kleur. In de winter is de vacht langer, voller en roder. Het is een uitstekende klimmer de vooral te vinden is in heggen, struikgewas en bosranden in een droge en warme omgeving.
In opgedroogde urine, ontlasting en speeksel kan het virus ongeveer nog twee weken in leven blijven. Mensen worden besmet door het inademen van besmet opdwarrelend stof (aërosolen), bijvoorbeeld bij het vegen van een schuurtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.